Ռոբինզոնի պես

(ինքնակենսագրական անպահանջ)

Ես դուրս ելա ծով,

երբ մարդկանց սրտերում խինդը թթի պես արբեցնող էր,

և երկինքը զնգում էր կապույտ ադամանդի վճիտությամբ:

Ներշնչված նավարկեցի արևի ջրացոլքի հետագծով,

երազելով գտնել կախարդական շրջան,

ուր բախտը կհատուցի ըստ իմ շնորհների:

Շուտով փոթորիկ ճայթեց մոլեգին,-

նավը ջրասուզվեց հնամենի ոսկե սնդուկի նման,

իսկ ես հրաշքով մոտիկ ափ հասա…

Թեպետ մարդկանց մեջ եմ և աշխույժ կա իմ շուրջ,

հոգիս արյունում են մենության դևերը,

և ես փրկության նավակի եմ սպասում Ռոբինզոնի պես:

02.04.2025

Հրանտ ԱԼԵՔՍԱՆՅԱՆ

Մեկնաբանություններ